Portlaoise Jail
Een persoonlijk foto-roman over een zoektocht naar jeugdherinneringen op het Ierse plattenland.

2022


De wekker gaat, het is zeven uur. Ik was al even wakker want het is niet uit te houden door de warmte op zolder. Het lijkt wel of de zomer al is begonnen, zevenentwintig graden word het vandaag. En ik, ik verlaat het eindelijk zonnige Nederland voor het regenachtige Ierland. Wel eens waar voor een goed doel, dat maakt een hoop goed. Ik ga na zes jaar eindelijk mijn neef en oom weer zien. Om eerlijk te zijn zou ik me niet eens kunnen herinneren wanneer de laatste keer is dat ik hen zag, de kans is groot dat die zes jaar toch langer blijkt te zijn. Ik hoor mijn vader de deur uit gaan, jammer, ik had hem nog even doei willen zeggen. Snel uit bed, douchen en naar de bus. We komen net op tijd aan op het station van Nijmegen. Onderweg bedachten we ons dat we een mondkapje op moeten in het vliegtuig maar die hebben we natuurlijk helemaal niet meer bij. De Etos is je beste vriend, gelukkig zit die op het station. We zitten. Om stipt negen over acht vertrekt de trein richting Oss, waar we overstappen op een sprinter naar Best waar we een laatste overstap maken op de bus naar Eindhoven airport. 

Samen met mijn broertje Joost en nichtje Carla vlieg ik naar Dublin. Carla is er later dus Joost en ik gaan vast door de douane. Het hele process ging sneller dan ik had verwacht, waarschijnlijk omdat we ook alleen maar een rugzak mee hadden en omdat we de dag ervoor al hadden ingecheckt. We zijn veilig binnen, we chillen in de lounge waar Carla ons vind. We zijn compleet. Even later zijn we via de paspoort controle in het vliegtuig beland. De reis kan beginnen.




Vanuit het ouderlijkhuis van mijn Ierse familie fietsen we als echte Hollanders over autowegen zonder fietspad de heuvel op richting Rock of Dunamase. Een oude ruïne waar we vroeger altijd kwamen. Om te klimmen op afgebrokkelde muren terwijl moeders freesden voor ons leven. Dit keer, 20 jaar later, zonder moeders blijven we stevig op de grond omdat we zelf de gevaren overzien. Op het ierse plattenland staat de tijd stil.